Tilburg 200 en-een-half jaar

In dit jubileumjaar kan ik natuurlijk niet achterblijven met een stukje over Tilburg dat viert dat het 200 jaar geleden stadsrechten kreeg. Dat is dan wel een half jaar te laat zult u terecht opmerken want de officiële viering vond al op 18 april plaats. Maar in dit rubriekje schrijf ik voornamelijk over grammofoonplaten, een medium dat met de komst van de CD – ruim 25 jaar geleden – uit de Nederlandse huishoudens verdween, dus echt bij de tijd was ik sowieso al niet.

Normaal gesproken hanteer ik maar één huisregel voor deze rubriek en dat is dat de platen waarover ik schrijf in mijn eigen platenkast moeten staan. Maar ik zal die regel nu het over Tilburg gaat een beetje moeten versoepelen anders wordt het nogal een zielige vertoning. De platen in mijn kast die écht over Tilburg gaan zijn op de vingers van één hand te tellen, zelfs als u het, om wat voor reden dan ook, met een paar vingers minder moet doen. Er staan wel platen van min of meer bekende bands met Tilburgse connecties in mijn kast maar die hebben voor zover ik kan nagaan nooit een lied over Tilburg opgenomen. Groepen als Doe Maar, V.O.F. De Kunst of De Veulpoepers bedoel ik dan maar alleen van die laatste band weet ik dat er een café in Tilburg naar een van hun liedjes is vernoemd, namelijk Den Egelantier. De anderen zongen over koffie of geslachtsdelen die achterna gelopen werden, niet bepaald typisch Tilburgse onderwerpen.

Gelukkig kon ik gebruik maken van de platenkast van collega Piet van Beurden die een aantal typerende Tilburgse platen voor me bij elkaar sprokkelde. De mooiste hiervan zal voor vele Tilburgers wel het Willem II clublied zijn dat werd opgenomen met de Wooltown Jazzband, die met name in de jaren 60 van de vorige eeuw ook buiten Tilburg veel succes hadden. Maar nu Willem II er in de ranglijst het slechtste voorstaat sinds tweehonderd en een half jaar moeten we dit nummer maar snel vergeten. Op een andere single van de Wooltown Jazzband zit – niet geheel toevallig naar ik aanneem –een sticker van GB Meubelen. Deze winkel in de Groeseindstraat was van Adje en Piet Vriens en ik zou er geld op durven te verwedden dat dat dezelfde Piet was die ook leiding gaf aan de Wooltown Jazzband. Als u het mij kunt vertellen dan hoor ik het graag!

In mijn eigen platenkast staan nog wel wat reclamesingles met daarop Tilburgse namen en adressen zoals het singeltje dat platenzaak Fiësta weggaf bij de feestelijke opening van het filiaal in 1969.

In het hoesje zat niet een speciaal voor de opening gemaakt plaatje zoals ik hoopte toen ik het kocht maar een ‘gewoon’ singeltje. Op de LP ‘Tilburg Nu’ uit 1970 staat een korte geschiedschrijving over Fiësta en Dankers Disco, wat ooit de hipste platenzaak van Tilburg moet zijn geweest. Jan Asselbergs zingt op deze LP het gelijknamige lied ‘Tilburg Nu’ een prachtig nummer dat echter over iedere willekeurige middelgrote Nederlandse stad zou kunnen gaan.

IJzerwarenhandel Van der Schoot schakelde in 1988 Bredanaar Vader Abraham in om zijn lied ‘In het zuiden’ van een nieuwe tekst te voorzien en zodoende reclame te maken voor hun eigen bouwbeurs de Schoot-Inn. Maar dat was nog niet zo erg als Interpolis die een schakende en daarnaast ook nog zingende Rus, of was het andersom, naar Tilburg haalde om samen met het Tilburgs mannenkoor La Renaissance een plaatje vol te zingen. Maar echt typisch Tilburgs is dat dus allemaal niet…

Nee dan de LP ‘Witte dè nog?’ Die staat tenminste helemaal vol met Tilburgse liedjes, Tilburgse teksten en onverstaanbaar zingende Tilburgse kinderen. De titels van de nummers laten ook al weinig misverstand bestaan over het bezongen onderwerp. ‘O koning van Tilburg’, ‘Tilburg ‘k zie oe zo gere liggen’, ‘Schoon is men Tilburg’ en ‘Zedde gij van Tilburg net as ikke’; allemaal titels die aan duidelijkheid niets te wensen over laten. Ik laat u hier maar een willekeurig gekozen lied horen waarvan ik u enkele tekstregels niet wil onthouden.

We hebben de schoonste stad van et laand en onze vadder is fabrikaant!

We hebben hier ok eenen blauwen sloot en as ge ‘m ruukt dan valde dood!

Ons kaoie kaaie zijn erreg berucht, want Tilburg is mar 'n groot gehucht.

Toch hemme de schoonste stad van et laand, al wonen er Törken aon geene kaant.

Ok hemme hier schaawen en tootrens zat en dörom is Tilburg zo'n schoone stad.

Dat ‘Törken’ is een geuzennaam heb ik inmiddels begrepen en over wat ‘schaawen en tootrens’ zijn krijg ik alleen maar de wildste fantasieën.

Maar bij deze alsnog, aan alle Tilburgers, van harte gefeliciteerd!